Powroty są fajne...

Po cichu w kuchni pyka bób, dochodzi rosołek.
H. wyjada kluski z durszlaka.
Rozrobiłam ciasto na naleśniki, toż to dziś piątek.
Ten bezrybny akurat...
Popijam niespiesznie kawę, choć nie powinnam.
Organizm się buntuje i trochę dokucza, ale co tam!
Udaję,że nie czuję i wypieram jak mogę.
Powoli pakuję walizy, szykuję nas do wyjazdu.
Jeszcze dosuszają się jakieś bluzki i skarpetki.
Dawno niewidziane słońce przebija się przez
codzienne, szare chmury.. To pomaga.

Słucham Zychowicza i stanu uwilbienia jestem bliska.
"Ja nie chcę wiele: ciebie i zieleń, i żeby wiatr kołysał
gałęzie drzew, i żebym wiersze pisał.."
Czasem wydaje mi się,że znam Go całe swoje życie.Prawie..

Jeszcze spakuję książki , zaległe gazety. Taki plan minimum
na plażę
jeszcze tylko uporządkuję zostającą przestrzeń...
jeszcze zmobilizuję ducha i dopieszczę ciało masłem kakaowym...
jeszcze kilka godzin zaledwie...

Kochane dziewczyny!
Choć bym chciała to nie mogę skomentować Waszych
postów, ani odpowiedzieć na Wasze komentarze
pod moimi postami.Żałuję bardzo ale prawda
jest taka ,że Blogger mnie nie lubi . I tyle.
Buuuuuuuu.....

Ranek. Ciepło, cicho . Dzieciaki jeszcze śpią.
Wychodzę do ogrodu...boso.
Czuję zapach ziemi,traw i ziół.
Kolorowe warszawianki mieszają się z
nagietkami i łodygami kopru.
Lekko poruszają się w słońcu.
Tańczą.
Zamykam oczy i staram się zatrzymać
ten obraz pod powiekami,
jak najdłużej...
Zapowiada się piękny dzień.

Zawsze stroniłam od sportu. Radość z takiegoż wysiłku fizycznego , jak i smak rywalizacji
czy współzawodnictwa, były mi kompletnie obce. Pamiętam koszmar lekcji w-fu w podstawówce. Dramat. Biegi, biegi, biegi,których mój biedny organizm nie wytrzymywał i po prostu nie znosił.Ocenę pozytywną miałam dzięki nienagannemu przygotowaniu do lekcji(zawsze w stroju odpowiednim, zwarta i gotowa).Czasami udał mi się skok w dal albo pchnięcie kulą, czy rzut piłeczką palantową. Po nocach zaś, śnił mi koszmarny skok w zwyż i skok przez kozła , co w moim przypadku oznaczało raczej skok na kozła i ani kroku dalej.Mam wrażenie, że nikt wówczas nie słyszał o czymś takim, jak areobic, chociażby. W szkole średniej "realizowałam się " podczas gier zespołowych, głównie koszykówki. Stałam pod koszem , łapałam piłkę robiłam dwutakt i siup do piłka do kosza.Żadnego ruchu więcej.. Cóż, tak wygladała moja aktywnośc ruchowa, dość marnie niestety.Owszem, w wolnym czasie dużo jezdziłam na rowerze, chodziłam po górach, no i wszędzie chodziłam pieszo(zupełnie odwrotnie do tego co jest teraz)Na studiach godziny zajęć wychowania fizycznego realizowałam chodząc na gimnastykę korekcyjną , no i tam po roku stałam sie gwiazdą. Głównie dlatego,że jako nieliczna chodziłam systematycznie i nie kombinowałam, zawsze w to samo miejsce i o tej samej porze. Pani Basia , która prowadziła zajęcia, była cudowna, z absolutnie fantastycznym poczuciem humoru. Za tą ja uwielbiałam, co jak co, ale moja przepona była nieźle wyćwiczona przez dużą dawkę śmiechu , której jej dostarczała.Szkoda było zaprzepaścić ten "zapał" do wysiłku fizycznego, więc zapisałam się też na lekcje tenisa ziemnego.Niestety, bez większego powodzenia. Jedynie co mogę stwierdzić to fakt,że najbardziej odpowiadała mi moda obowiązująca na korcie. Krótko mówiąc, ja i sport, to związek z góry skazany na niepowodzenie. Dlatego doprawdy nie wiem jak się to stało,że mój syn ma zupełnie inaczej w tej kwestii.Skąd się wzięły te sportowe geny ?
Tak sobie myślę od wczoraj, kiedy to byłam świadkiem jego kolejnego sukcesu na zawodach w teakwondo. Dziś znów wyścig rowerowy, nie ma dużego doswiadczenia ale zobaczymy. Ta jego chęć , to parcie aby spróbować różnych dyscyplin( pływanie, wszystkie rodzaje piłki, tenis), dla mnie zupełnie niezrozumiała.. I naprawdę ma do tego dryg. Ja też miałam ale raczej do tego, co by tu wykombinować, by sie nie naćwiczyć, nie nabiegać , nie nawysilać. Tak to się dziwnie układa w życiu... W każdym razie, wspieram i trzymam za niego kciuki. Synu, matka jest z ciebie dumna, jedź...

Śmiało można powiedzieć,że się blogowo zapuściłam.
(zresztą nie tylko blogowo, ale o tym sza!)
Dni płyną jak szalone, obowiązki się mnożą a czas kurczy.
Jedynie dzieci i ich widzenie świata stawia mnie do pionu , zatrzymuje w biegu , zmusza do refleksji.Często powoduje uśmiech na twarzy i w sercu.I to dobrze , jak mówi
moje młodsze dziecko.A gada ostatnio dużo , oj dużo.

H.-Mamo, wyjdę za mąs!
Ja- O! Tak, a za kogo?
H.-Za Maćka G.
Ja- Dlaczego za niego właśnie?
H.-Bo on jest psystojniak! Poza tym jest moim księciem!
Ja- Ale za niego nie możesz wyjść za mąż bo to twój brat cioteczny.
H.- Mogę, mogę , weźmiemy ślub w kościele.I urodzę dwoje dzieci.
Ja- A może wyjdziesz za Jacka?( mówię chcąc zapobiec kazirodztwu)
H- Nie, nie za Jacka nie , za niego wyjdzie Madzia G.( koleżanka, również z przedszkola , jak pozostałe postaci wystepujące w dialogu, oprócz mnie , rzecz jasna.)

No cóż , jak się ma cztery lata z kawałkiem, wszystko jest możliwe..

H- mamo, zanieś te ksiąski do mojej komnaty, prosę.
Ja- (lekko zaskoczona) a co to jest komnata?
H- mamo , nie wies? to jest taki pokoik księznicki.

I tak właśnie toczy sie moje życie teraz , między przygotowaniami do ślubu
a urządzaniem komnaty ksieżniczki oraz czytaniem bajek , co widać.
Miłego weekendu:)

Gdy wrażeń natłok, i myśli, i zdarzeń
Chowam się za cudzymi słowami
Tak łatwiej...


"gdyby były same piękne chwile
nie wiedziałbym że żyłem"

Raz Dwa Trzy

Dziś, wraz ze słońcem, piosenka, jedna z moich ulubionych...



Gdzieś obok nas, obok nas, życia nurt,
obok nas świateł blask
miasta rytm, gwar i szum.
Obok nas płynie tłum , obok nas tyle zmian
Niesie czas, dzieje się tyle spraw.

A my, jak we śnie, jak we mgle
Razem wciąż , sami wciąż, oczy twe, usta twe.
Ja i ty , tylko ty , na co nam świat, na co czas
To wszystko trwa obok , obok nas


Wciąż obok nas, obok nas życia nurt
Kocham twych oczu blask, pragnę wciąż twoich ust.
Ale spójrz , ale patrz, ile zmian wokół nas
Dzieje się tyle spraw, życie ma wiele barw.


Więc chodź póki czas z życia pić każdy haust
Czerpać je, wdychać je, poznać trud, poznać gniew,
Szczęścia smak , walki smak, bo żaden cień , żaden blask
Nie może przejść obok , obok nas
Nie może przejść obok, obok nas.

Czesław Niemen

"spójrz gwiazdy matowieją
i niczym się nie mienią
zwykliśmy je zaklinać
i szczęście swoje mijać"

Raz, Dwa , Trzy

Siedzimy w domu, trochę polegujemy, snujemy się,
marudzimy, smęcimy,przewalamy sie z kąta w kąt,
coś tam poczytujemy, podsłuchujemy , gotujemy,
znienacka pieczemy ciasteczko, no a potem wiadomo..
wkurzamy się na siebie, kreślimy kolorowe koła na płachtach papieru,
wyglądamy przez okno , ścigamy wzrokiem sikorki i gile,
malujemy stare kosze, organizujemy przyjecia dla lalek,
budujemy tekturowe domki i szałasy z koca,
wzdychamy, parzymy zioła,
słowem- Chorujemy...

Kawa.
Lubię patrzeć na nią, dotykać, obracać w palcach, wąchać.
Lubię wszystko to, co mieści się pomiędzy wyjąć ( z szafki, puszki, pudełka) a pić.
Cały proces parzenia traktuję wręcz z namaszczeniem. A do tego nie obojętny jest
ekspres oraz naczynie , z którego piję.Dziś jest to kubek w pudrowym odcieniu różu.
Może to i chore ale w sumie niegroźne dla otoczenia , więc z tym nie walczę.
No i najważniejsza jest kawa, nie rozpuszczalna , lurowata , letnia breja.
Zawsze świeżo zmielona, czasami głęboko czarna, czasami z dodatkiem mleka,
z nutą czekolady czy wanilii, zwykle mocno gorąca.Ostatnio zakochałam się w
Papa Nicholas Coffee, a mówiąc ściślej w French Carmel Creme. Mnniam.
Do kawy obowiązkowo musi być coś słodkiego, no cóż tak mam , nic nie poradzę.
A już najlepiej smakuje mi w miłym towarzystwie.

Apropos towarzystwa, w zeszłym tygodniu umówiłam się z Moją Drogą A
na shopping. Co prawda po soldach pozostało już w zasadzie tylko
wspomnienie ale nie to było najważniejsze. Przede wszystkim znalazłyśmy dłuższą
chwilę, by przycupnąć na kawę i torcik bezowy , pogadać o bzdetach i rzeczach ważnych , nacieszyć się własnym towarzystwem.
I choć kawa była, mówiąc oględnie "taka sobie", to smakowała mi. Zamierzam to powtórzyć.
Może w szerszym gronie? Hasło na nadchodzące dni brzmi: łap chwilę i ciesz się drobiazgami oraz niech towarzyszy ci zapach świeżo zmielonej kawy.